Św. Idzi
Święty Idzi, łac. Sanctus Aegidius, fr. Saint Gilles l’Ermite (ur. ok. 640-650 w Atenach, zm. 1 września pomiędzy 720-725 w Saint-Gilles) – francuski opat, eremita z Gallii Narbonensis, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
Żywot Świętego
Dane biograficzne dotyczące Idziego są bardzo skąpe. Podstawowym źródłem do jego losów jest list papieża Jana VIII z 878 roku. Życiorys Idziego z X wieku uchodzi za zbiór zapożyczeń z innych utworów hagiograficznych.
Idzi pochodził prawdopodobnie z królewskiego rodu Grecji. Urodził się w Atenach, jako syn Teodora i Pelagii. Po wczesnej śmierci rodziców został pustelnikiem osiadłym nad Rodanem. Po 673 roku otrzymał od Wamby, króla Wizygotów, ziemię, gdzie założył klasztor wokół którego powstało później miasteczko Saint-Gilles.
Relikwie
Relikwie św. Idziego znajdują się od XVI wieku w krakowskiej Katedrze i inowłodzkim kościele, od XVIII/XIX wieku Złotym Potoku (Cz) i Zrębicach.
Dzień obchodów
Jego wspomnienie liturgiczne w kościele katolickim obchodzone jest 1 września. W Parafii Zrębice w tym dniu obchodzony jest Odpust ku czci św. Idziego.
Patronat
Wzywany jest w razie bezpłodności i przeciw chorobom psychicznym. Jest patronem karmiących matek, rybaków, myśliwych, pasterzy, handlarzy końmi, rozbitków, epileptyków, chorych, rannych, grzeszników, łuczników, żebraków, zbłąkanych, dobrej spowiedzi, Styrii i Karyntii, Edynburga, Norymbergi, Osnabrücku, Brunszwiku i Tuluzy.